آکادمی قوانین خود را پس از اینکه این بازیگر در ۵ سال ۳ جایزه اسکار برد، تغییر داد

به گزارش سایت دانلود فیلم و به نقل از برخورد دهنده در اینجا یکی از عجیب ترین حقایق جوایز اسکار است که تا به حال با آن روبرو شده اید: در اواخر دهه ۱۹۳۰ و اوایل دهه ۱۹۴۰، والتر برنان در عرض پنج سال سه جایزه اسکار را برای بازیگری دریافت کرد. این همان موفقیت آتش سوزی سریعی است که مریل استریپ را حسادت می کند، و این موفقیتی است که بخار یک چیز ماهی را از آن خارج می کند. 

چطور ممکن است کسی به این سرعت جوایز زیادی را کسب کند؟ با توجه به اینکه این زمانی بود که تنها تعداد کمی از بازیگران برجسته، از جمله لوئیز راینر، بت دیویس، و اسپنسر تریسی، بیش از یک اسکار برای کل دوران حرفه‌ای خود دریافت کرده بودند، منطقی نیست. مطمئناً در پشت صحنه تا حدی شیطنت یا دسیسه وجود داشت تا به بازیگر شخصیت ستایش شده ای مانند برنان این سطح از درخشندگی بدهد؟ خب، به نوعی … … اما این بستگی به تعریف شما از کلمه “تقلب” دارد.

والتر برنان برنده سه جایزه اسکار کی بود؟

والتر برنان یکی از اولین بازیگران شخصیت بزرگ هالیوود بود که ۴۰ سال سابقه کار داشت. این تا حد زیادی به لطف توانایی او در ایفای نقش قابل اعتماد پیرمردهای قلاب‌پیچ بود که نقش کمکی کمیک برای قهرمانان تسمه‌کشی داشتند. مخاطبان مدرن به احتمال زیاد دوره بعدی کار او را به یاد می آورند، زمانی که او نقش های برجسته ای در فیلم هایی مانند ریو براوو و کشور دور داشت. برنان با موهای کچلی، صدای آسیب‌دیده و مهارت در اجرا با هر دو پروتز و بدون دندان (او همه آنها را در یک مبارزه از دست داد)، یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های فروتنی زمینی‌اش بود که با ابرقهرمانی‌های او همراه بود. امثال جان وین و همفری بوگارت. بخشی از موفقیت او به عنوان یک بازیگر این بود که برنان همیشه بزرگتر از آنچه بود به نظر می رسید، و این باعث شد که او زودتر از بسیاری از بازیگران در سنین مختلف بازی کند. این امر برای اسکار افسانه ای او مهم خواهد بود.

فیلم هایی که والتر برنان برنده اسکار خود شد

بهترین بازیگر نقش مکمل مرد اولین بار در سال ۱۹۳۷ معرفی شد و والتر برنان اولین برنده تاریخ برای بازی در فیلم بیا و بگیر. این در مورد رقابت مادام العمر بین دو دوست سابق، صاحب کارخانه چوب، بارنی گلاسکو (ادوارد آرنولد) و سوان بوستروم (برنان) است. بارنی عاشق یک خواننده سالنی به نام لوتا (فرانسیس کشاورز) است، اما او از رابطه با او دست می کشد تا بتواند به ثروت ازدواج کند. سال‌ها بعد، سوان با لوتا ازدواج می‌کند و دختری به نام لوتا (دوباره فرانسیس کشاورز) دارد و بارنی عاشق لوتا جونیور (بسیار عجیب و غریب) می‌شود که منجر به جنجال‌هایی می‌شود. با لهجه غلیظ سوئدی، جدیت سگ توله‌سگ، و برخورد محکم در زمانی که لحظه‌ای جدی‌تر می‌شود، مسلماً این بزرگترین محدوده‌ای است که برنان در سه نقش خود نشان می‌دهد. این یکی از بزرگ‌ترین ساخته‌های کمیک حرفه‌ای برنان است، و او با حسی عفونی که دوست‌داشتنی او را تقویت می‌کند، از صفحه نمایش بیرون می‌آید. در پایان، او کاملاً به مردی عمیقاً درگیر تبدیل می‌شود که فقط بهترین‌ها را برای دخترش می‌خواهد، و این به لطف بازی برنان، رضایت‌بخش‌ترین قطعه داستان در فیلم است.

کنتاکی که در سال ۱۹۳۸ منتشر شد، اساساً «رومئو و ژولیت اما مسابقه اسب‌سواری» است که درباره خصومت خانوادگی بین دیلون‌ها و گودوین‌ها است. جک دیلون (ریچارد گرین) نمی‌خواهد به تجارت بانکی پدرش بپیوندد، در عوض در مسابقات اسب‌سواری شرکت می‌کند، به خاطر علاقه‌اش به سالی گودوین (لورتا یانگ) که خانواده‌اش صاحب اصطبل اسب هستند. برنان نقش عموی سالی، پیتر، را بازی می‌کند و او به عنوان مجرایی برای رشد عاشقانه و دشمنی خانوادگی آنها عمل می‌کند. عملکرد او نشان‌دهنده‌ی کهن‌الگویی است که او بیشتر نیمه دوم دوران حرفه‌ای‌اش را با بازی سپری کرد: یک کاکل پیر خشن، تندخو و سرسخت که به موقعیت خود در زندگی افتخار می‌کند و خود را عاقل‌تر از یک فرد معمولی تصور می‌کند. او مناسب مردی است که زندگی خود را وقف اسب ها می کند، در فیلم راه می اندازد، با صدای بلند غر می زند و از مشکلاتش شکایت می کند تا زمانی که مشکلاتش معمولاً توسط افراد دیگر برطرف می شود. بار دیگر، از برنان خواسته می‌شود تا در درجه اول یک تسکین کمیک باشد، و به تدریج از طریق یک صحنه مرگ دراماتیک به یک قلاب عاطفی اصلی تبدیل شود، و او آن را به خوبی از بین می‌برد.

سومین فیلم و بهترین اثر برنان از میان این سه فیلم، The Westerner است که در آن با گری کوپر افسانه ای در نقش قاضی شرور روی بین روبرو شد. بین (برنان) شهری کوچک را با مشت آهنین اداره می‌کند، هرکسی را که «قانون» را به صلاح می‌داند اعدام می‌کند و از طریق زمین‌خواری و جریمه‌های جعلی پول به دست می‌آورد. کول هاردن (کوپر) سوار شهر می شود و به اتهامات واهی دزدی اسب به اعدام محکوم می شود و با گفتن به بین که می تواند یک دسته مو از بازیگر مورد علاقه بین برای او بگیرد، به سختی از مرگ فرار می کند. این منجر به تعقیب موش و گربه از فریب و دوستی مشکوک بین کول و روی می شود، و عملکرد برنان بسیار قوی است زیرا او آن را خیلی معمولی و دلنشین بازی می کند. به شیوه‌ای شبیه به دنزل واشنگتن در روز تمرین، بین به دلیل اینکه علاقه‌ای به زیر سوال بردن خود ندارد، تحمیل‌کننده است و تمام امور خود را با آسایش یک تمرین‌کننده انجام می‌دهد که سال‌ها در آن کار بوده و می‌داند چگونه بازی را انجام دهد. . به این شکل است که او می‌تواند با کول کنار بیاید تا معامله کند، یا اینکه شما می‌توانید رگه‌های بی‌گناهی را در هیبت او نسبت به هنرپیشه مورد علاقه‌اش ببینید، که برنان از روی گرسنگی و انگیزه‌اش به یک مرد بیش از حد انسان تبدیل می‌کند. این اجرا به وضوح سزاوارترین بازی اسکار است. اما هنوز … آیا او واقعاً سزاوار سه در پنج سال بود؟

برنان به لطف رای دادن افراد اضافی به او، برنده سه جایزه اسکار شد

در حالی که همیشه خوب است که به وضعیت “شایسته” هر برنده اسکار شک کنیم، و به خود یادآوری کنیم که سیاست و مبارزات انتخاباتی همیشه در هر برنده ای تا حدودی نقش دارد، به ویژه در این مورد قابل توجه است. در حالی که بسیاری به توانایی بازیگری والتر برنان احترام می‌گذاشتند، اغلب گمانه‌زنی می‌شد که دلیل برنده شدن خیلی سریع اسکار به این دلیل بود که در آن زمان افراد اضافی اجازه رای دادن داشتند. بر اساس گزارش Cinema Sight، گفته می شود که دو برد آخر او به دلیل سطح بالای حمایتی است که از اتحادیه افراد اضافی دریافت کرد که اعضای آن از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۰ اجازه رای دادن در جوایز اسکار را داشتند. سومین برد او در سومین نامزدی برای دهه ۱۹۴۰ غربی ها چنان رسوایی ایجاد کردند که حق رای افراد اضافی سلب شد. به نظر می‌رسد این نظریه درست است، زیرا پس از منحل شدن این قانون، برنان تنها یک نامزدی اسکار دیگر در طول دوران حرفه‌ای‌اش دریافت کرد – یک سر زدن به بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای گروهبان یورک. هنگامی که او بزرگتر شد، حرفه او اساساً به یکی از برنامه های تلویزیونی ثابت و فیلم های خانوادگی تبدیل شد. مطمئناً هیچ ایرادی برای ادامه چنین حرفه ای وجود ندارد، اما این حرفه ای نیست که با درخشش ادعایی یک برنده سه جایزه اسکار برابری کند.

هیچ‌کدام از این‌ها به این معنی نیست که شخصیت والتر برنان را ابهام کنیم یا ادعا کنیم که او کاری به چیزهای اضافی که برای او گیج‌کننده هستند، داشته است. به هر حال، برنان صرفاً بازیگری بود که در زمانی که یک فرد اضافی بود، احترام زیادی به دست آورد، و دیگر اعضای اضافی او صلاح دیدند که آن را به جلو بپردازند. اما در شرایط کنونی، که در بحبوحه فصل جوایز هالیوود هستیم و بازیگرانی را می‌بینیم که به طور بالقوه در آستانه تاریخ‌سازی هستند، یادآوری این نکته مهم است که جوایز اسکار همیشه دارای رنگ و بویی از دسیسه سیاسی بوده است. واقعاً همه چیز فقط در مورد هنر به خاطر هنر نیست. باید به کسی یادآوری کنم که میرامکس در سال ۱۹۹۸ با موفقیت آکادمی را لابی کرد تا به جای نجات سرباز رایان، بهترین فیلم را به شکسپیر عاشق اهدا کند. در این مرحله ممکن است اسب مرده ای را کتک بزند، اما یادآوری قوی است که چرخ های قطار تبلیغاتی برای تحسین ها همیشه با عرق کسانی که به دنبال اجرای برنامه های خود در بزرگترین صحنه هالیوود هستند، آغشته شده است.

وسترن را می توان در آمازون پرایم ویدیو تماشا کرد.